w II połowie XIX wieku
Werbalne dokumenty recepcji stanowią podstawę badań historii i
estetyki recepcji muzycznej. Zawarty jest w nich wynik recepcji
(odczytany sens i przesłanie dzieła muzycznego) i pewne informacje
(jawne lub ukryte) o samym procesie recepcji. Poddając analizie ten
rodzaj dokumentów, muzykolog przywraca różnym kulturowym sensom
dzieła muzycznego lub tekstu o muzyce ich wymiary historyczne,
charakterystyczne dla sytuacji kulturowej "wspólnej" zarówno dla
odbiorców dzieła, jak i autora danego dokumentu. Aby dokonać
charakterystyki recepcji muzyki francuskiej w Polsce w II połowie
XIX wieku konieczne jest: 1) udokumentowanie obiektywnych podstaw
przeżyć muzycznych stanowiących podłoże procesów recepcji, czyli
potwierdzenie faktu konkretyzacji wykonawczych dzieł muzyki
francuskiej w Polsce, a odnośnie do tekstów o muzyce
udokumentowanie form ich obecności w polskiej kulturze, 2)
ustalenie i uporządkowanie dokumentów recepcji z punktu widzenia
różnych przedmiotów i postaci recepcji, 3) określenie
charakterystycznych dla życia muzycznego w Polsce tendencji
repertuarowych w zakresie muzyki francuskiej, 4) scharakteryzowanie
właściwych polskiej kulturze przejawów popularności muzyki
francuskiej i wiedzy na jej temat oraz form ich upowszechniania,
które świadczą o stopniu intensywności recepcji, jej kontekstach
kulturowych i zasięgu społecznym. Wyniki realizacji tych zadań
przedstawiam w niniejszej książce. Jest to pierwszy, niezbędny etap
badań, który umożliwi przeprowadzenie pełnej charakterystyki
sposobów i procesów recepcji muzyki francuskiej w Polsce w II
połowie XIX wieku.
(fragment wstępu książki)