rozumienia czasu muzycznego
Problematyka czasu muzycznego należy do podstawowych zagadnień
badawczych filozofii muzyki. Autor rozprawy podjął kwestie czasu
muzycznego w kontekście tradycji filozoficznej, w odniesieniu do
monodycznej muzyki wieków średnich oraz wybranych form polifonii,
bowiem w muzyce średniowiecznego Zachodu powstały fundamenty
zjawisk temporalnych całej muzyki europejskiej. Ukazanie, w czym
tkwi istota tego procesu, stanowi dominantę badawczą pracy. […] Dla
autora rozprawy czas muzyczny jest obiektywny, a jego percepcja –
aktem subiektywnym. Czas muzyczny „nie jest tylko zewnętrznym
odmierzającym parametrem, lecz ilościowym i jakościowym aspektem
ruchu, dynamiką stawania się.” Autor wykazał się znajomością
zagadnień z zakresu filozoficzno-matematycznych koncepcji czasu i
umiejętnością zastosowania ich treści do problematyki czasu
muzycznego. […] Opierając się na nauce Arystotelesa, dla którego
wszelka zmiana jest ruchem, autor dowodzi, że generatorem czasu
muzycznego jest kontrast ruchu, a jego organizatorem rytm. Tym
samym linearne i wertykalne przebiegi muzyczne włączone zostały do
zjawisk kinetycznych.
Autor wyjaśnia wiele kwestii dotyczących czasu muzycznego.
Niektóre z przyjętych rozwiązań otwierają pole do dyskusji. Fakt
ten podnosi walor poznawczy rozprawy, aktywizując czytelników do
zajęcia stanowiska w tak istotnych zagadnieniach, jakimi są
temporalne problemy muzyki. Praca wypełnia lukę w polskim
piśmiennictwie muzycznym ostatnich dziesięcioleci.
(z recenzji wydawniczej dr hab. Jagny Dankowskiej, prof.
UMFC)