autor: Karol Rafał Bula
Georg Philipp Telemann (1681–1767) – niemiecki
kompozytor o ogromnym dorobku, jeden z pierwszych propagatorów i
menedżerów muzyki, rówieśnik i dobry znajomy Bacha i Händla,
wybitny kapelmistrz swoich czasów, samouk. Swoją działalność
związał z dworami w Lipsku, Eisenach, Frankfurcie nad Menem,
Hamburgu, Bayreuth, a także… w Żarach i Pszczynie, co pozostawiło
pewien ślad w muzyce. Z sympatią odnosił się do ludzi tam
spotkanych oraz ich folkloru, toteż znajdujemy w jego kompozycjach
jakże atrakcyjne dla nas polonica. Pozostawił spuściznę, której
mało kto mógł dorównać – ok. 3000 (!) utworów. Pisał m.in. opery,
oratoria, msze, pasje, kantaty, instrumentalne sonaty, koncerty i
suity – wszystkie stosowane wówczas gatunki. Komponował szybko i
atrakcyjnie. Dziś powiedzielibyśmy, że był „wziętym” twórcą. Trudu
dogłębnego przestudiowania biografii i dzieł Telemanna podjął się
Karol Bula, admirator jego muzyki, o której pisze, że jest
nacechowana „niezwykłą elegancją i naturalnym wdziękiem”. Mała
biografia jest zaledwie wycinkiem obszernych badań Autora.